صف آرایی اعضای باند نظامی - امنیتی

ساده لوحی،"حماقت" و "خیانت" تنها بخشی از عباراتی است که گرایشهای گوناگون باند ولایت در توصیف اعلام آمادگی دولت برای مُذاکره با آمریکا در خصوص عراق به کار می برند. زیر توپخانه مُخالفان و مُنتقدان، حیاط خلوت باند نظامی – امنیتی در حال شُخم خوردن است و این بیش از همه، اشتباه مُحاسبه ولی فقیه در میزان اطاعت مُریدان جاه طلب اش از خود را آشکار کرده است. از مجلس و نمایندگان "اصول گرا" تا روزنامه های خانه زادی همچون کیهان، رسالت و جمهوری اسلامی و از لباس شخصیهای حزب الله تا بسیجیان مامور به دانشگاه، صدای اعتراض علیه این تصمیم و مرثیه خوانی برای "اقتدار نظام" و "عقبه استراتژیک" آن به گوش می رسد. یک گروه کفن پوش به نام "جُنبش عدالتخواه دانشجویی" از قصد خود مبنی بر برپایی تجمُع در برابر دفتر آقای احمدی نژاد، گُماشته ولی فقیه بر مسند ریاست جمهوری، خبر داده است و همزمان در یک پاتک تحریک کُننده، شُماری از نمایندگان مجلس، با جنجال و هیاهو در حال ایجاد "گروه دوستی پارلمانی ایران و آمریکا" هستند؛ اقدامی که در شرایط مُلتهب کُنونی، بیشتر به ریختن بنزین در آتش ماننده است. در این حال، گُفته های غیرعادی رییس دولت در جریان سفر به کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس مبنی بر "برقراری رابطه یک روزه با مصر" نیز نه تنها به ایجاد اطمینان به وجود یک استراتژی تامُل شده در پس مُذاکره با آمریکا کُمکی نکرده است بلکه، خود به شکل گیری زاویه جدیدی در این کشاکش راه بُرده است. تلاش بعدی آقای احمدی نژاد برای توجیه سُخنان خود و مُنتسب کردن آن به مُکالمه با یک خبرنگار مصری حاضر در کُنفرانس مطبوعاتی، موضوع را از آن چه که بود، یک گام نیز فراتر بُرد. گافهای گُماشته ی آقای خامنه ای، در درجه ی نخُست موقعیت مُرشد وی پیرامون آن چه که به اداره و کُنترُل اوضاع مربوط می شود را با علامت پُرسش روبرو می سازد. صف آرایی اعضای باند نظامی - امنیتی علیه یکدیگر، تاکتیک آقای خامنه ای برای خوردن چند جُرعه ی پنهانی از جام زهر را به گونه دردناکی بی اثر ساخته است. برای جلوگیری از ژرفش یابی مُشاجرات و تضعیف جایگاه خود، وی ناچار به ادای توضیح در مورد این اقدام و سپس خاموش نمودن قهری قانع نشُدگان است. آیت الله خامنه ای در هر دو حال ناچار است سر کیسه تنگ ملوکانه را برای پرداخت هزینه ای بسا بیشتر از آن چه که تا این لحظه پرداخته است، فراختر کُند